سيگار براي بيماران مبتلا به آسم بسيار زيانآور است.
امروزه ثابت شده است كه بزرگترين خطر سيگار كشيدن، ابتلا به سرطان ريه است.
همچنين سيگار خطر آسيبهاي غيرقابل برگشت ريوي، از قبيل آمفيزم را افزايش ميدهد.
مصرف ساير مواد مخدر براي بيمار مبتلا به آسم، خطرات اضافي در بردارد، زيرا مجاري تنفسي حسّاس بيمار، به آساني در اثر دود تحريك ميشود.
بسياري از بيماران، نه تنها هنگامي كه خود سيگار ميكشند، بلكه زماني نيز كه در مجاورت دود سيگار ديگران نيز قرار ميگيرند، دچار ناراحتي ميشوند.
بهتر است بيمار مبتلا به آسم از ورود به اتاقهاي پردود اجتناب كند و از ديگران نيز بخواهد در حضور و سيگار نكشند.
اگر خود بيمار معتاد به سيگار است و موفّق به ترك آن نميشود، بايد از پزشك بخواهد تا روشهايي براي ترك آن پيشنهاد كند. بطور كلي، ترك سيگار كمك قابل ملاحظهاي به بهبود علائم بيماري ميكند.