آمفيزم
اين بيماري باعث آسيب جداره كيسههاي هوايي ميشود.
آسيب حاصل از آمفيزم دائمي است (برخلاف آسم، كه ناراحتي مجاري تنفسي بطور كامل برگشتپذير است) بيماران مبتلا به آمفيزم معمولاً دچار سرفه نميشوند.
نشانه اصلي اين بيماري، تنگي نفس به ويژه هنگام ورزش است كه در دراز مدت شديدتر ميشود.
معمولاً سابقه كشيدن سيگار وجود دارد. هرچند، محركهاي محيطي و شغلي در محيط كار يا منزل و گرايش مادرزاد به آمفيزم ميتواند ابتلا به اين بيماري را در اشخاص غير سيگاري باعث شود.
اشخاص مبتلا به آمفيزم، معمولا بطور غيرطبيعي تند نفس ميكشند تا ميزان اكسيژن خون خود را در حد طبيعي نگاه دارند، اين كار اغلب باعث ميشود كه پوست آنها به رنگ صورتي درآيد.
هنگامي كه آمفيزم تشخيص داده ميشود كه بيمار سابقه تنفس نفس داشته و اين ناراحتي به مرور تشديد شده باشد، همچنين بيمار سابقه طولاني اعتياد به سيگار داشته باشد، عكس سينه بيمار مبتلا به آمفيزم، ريهها را متورم نشان ميدهد.
آزمايش اسپترومتري معمولاً انسداد مجاري تنفسي را نشان ميدهد، كه بعد از استفاده از يك برونكوديلاتاتور نيز بهبود چنداني دست نميدهد. حتي اگر فرآورده كوتاه مدت استروئيد نيز مورد استفاده قرار گرفته باشد. يكي ديگر از نشانههاي آمفيزم، كاهش ميزان اكسيژن خون سرخرگي بيمار هنگام ورزش است.
يك آزمايش تنفسي به نام «ظرفيت انتشار» به تشخيص آمفيزم كمك مينمايد.
درمان آمفيزم عبارت است از استفاده از برونكوديلاتاتورها براي گشاد كردن مجاري تنفسي تا حد امكان، مصرف آنتيبيوتيك براي درمان هر نوع عفونت، يك برنامه درماني با تأكيد بر تمرينات ورزشي و در صورت نياز، استفاده از اكسيژن اضافي. باز تأكيد ميشود كه كشيدن سيگار بايد ترك شود.