آسم یا آلرژی؟
اين سوال بسیار مهمی است که بیماران از پزشک معالج خود يا معالج فرزند خود می پرسند و بطور غلط جا افتاده است که اگر آسم بود یعنی بیماری شدید و غیر قابل درمان و کنترل می باشد. این مطلب اگر بطور علمی توسط پزشکان و بیماران مورد دقت قرار نگیرد، چقدر می تواند موجب بدتر شدن بیماری و ایجاد ترس واهی و یا خوش خیالی واهی برای بیماران گردد. براي شروع ابتدائاٌ مقايسه اي بين آلرژي و عفونت:
5باور غلط درباره آلرژی
این روزها تعداد افرادی که به آلرژی های متفاوت مبتلا میشوند ، افزایش یافته است . بویژه آنکه آلرژی باعث می شود فرد بیشتراز دیگران به عفونت های گوش و سینوس دچار شود . اگر خودتان ازآلرژی رنج می برید و یا یکی از نزدیکانتان به انرژی دچار است حتما می دانید و دیده اید که چه علائم و نشانه هایی با این وضعیت همراه هستند درضمن سایر مشکلات و بیماری ها مثل سردرد ، بدخوابی ، کاهش سطح انرژی بدن و افرایش حساسیت و زودرنجی را نیز به دنبال دارد . مواد شیمیایی که هر روز آن ها راوارد بدن خود می کنیم . نقش مهمی دراین زمینه دارند که در مورد آلرژی کاملاً مشخص و واضح است که آلرژی باعث می شود فرد بیشتر از دیگران به عفونت های گوش و سینوس دچار شود . در ضمن سایرمشکلات و بیماری ها مثل سر درد ، بدخوابی ، کاهش سطح انرژی بدن و افزایش حساسیت و زودرنجی رانیز به دنبال دارد .
باور غلط 1 : هر چه تمیز تر ، بهتر
همان طور که تقریباً همه می دانیم جذب مقدار کمی میکروب و آلودگی برای بدن همه ما لازم است تا سیستم دفاعی بدنمان ساخته شود پس نباید تلاش کنید تا به طورکامل از آلودگی ها دور باشیم .
باور غلط 2 : تازمانی که علائم آلرژی عود نکرده دارو مصرف نکنید .
اغلب داروهای آلرژی معمولاً بیشترین تاثیر را وقتی دارند که آن ها راقبل از اوج این داروها بانخستین علائم مصرف کنید . بعضی اینکه مصرف این دارو ها با نخستین علائم شروع شوند . وقتی که با یک آلرژی زا مثل گرد و غبار ، دانه ها ، علف و ... تماس برقرار می کنید سلول های دستگاه تنفسی هیستامین و سایرمواد شیمیایی را تولید می کنند که باعث باعث سوزش ، خارش ، عطسه و سایر علائم می شوند اگر در بدنتان دارو داشته باشید مانع ازآن می شوید که هیستامین واکنش های آلرژیکی شدید تری نشان دهد . مثلا شما می دانید هرسال چه موقع دچار عطسه و آب ریزش بینی میشوید و یک هفته تا 10 روز قبل ازبروز این علائم دارویی را که پزشکاتان تجویز کرده است مصرف می کنید و تا حدود زیادی علائم آلرژی رادر خودتان کنترل می کنید. اگر باوجود تمام کارهایی که انجام می دهید علائم بیماری درشما بهبود نمی یابد. از پزشکان بخواهید که آزمایش های بیشتری انجام دهد . اگر به طوردچار عفونت دستگاه تنفسی و سینوزیت می شوید ، باید بدانید که چه محرک های خاصی شما را به این وضعیت دچار می کنند تا از محرک هادوری کنید .
باور غلط 3 : واکسن های آلرژی فقط مخصوص کودکان است
این واکسن های برای تمام افراد درهرسنی مناسب هستند . البته تحقیقات نشان می دهند که واکسن های آلرژی فقط در 85 درصد افراد که دراثر آلرژی دچار تب می شوند . واکسن های آلرژی ترکیبی از مقادیر اندک ازبرخی آلرژی زاها هستند و وقتی که به طور تدریجی واردبدن فرد می شوند ، تحمل و مقاومت بدن را افزایش داده و حساسیت فرد را به هنگام رویارویی یا آلرژی ها به طور طبیعی کاهش می دهند . اگر درمرحله اول آلرژی هفته ای 1 تا 2 بار واکسن آلرژی به فرد تزریق شود . علائم حساسیت به طرز چشمگیری دراو کاهش می یابد . اگر نمی توانید واکسن راتحمل کنید ، از پزشکان بخواهید که به شما قطره مخصوص بدهد و آن را هر روز روی زبانتان بچکانید احتمالاً قطره آلرژی به اندازه واکسن آلرژی موثر نخواهد بود .
باور غلط 4 : اگر در کودکی آلرژی نداشته باشید ، در بزرگسالی مصون خواهید بود .
این باور غلط درمیان مردم بسیار رایج است تا جایی که اگردرکودکی به آلرژی دچار نبوده اند ، خارش گلو ، عطسه وآب ریزش بینی بزرگسالی را اصلا به آلرژی ربط نمی دهند چرا که فکر می کنند دیگر دچار آن نخواهند شد . معمولاً آلرژی تا قبل از 30 سالگی بسیار شدت می یابند ، اما در بسیاری مواد نیز افراد بعد از 30 سالگی دچار آلرژی می شوند . دربرخی از افراد جوان ، علائم آلرژی برای چند سال ناپدید می شوند ، اما دوباره بعد از مدتی ظاهرمی شوند . اگر درکودکی به اگزما ، آسم ویا هر نوع آلرژی دیگر دچار بوده اید و برای مدتی از آن فارغ شده اید ، دوباره درآینده درگیر آن می شوید و اگر در خانواده تان کسی یا کسانی به آلرژی دچارند ، احتمال آنکه شما نیز دچار آن شوید زیاد است . اگر هیچ گاه آلرژی نداشته اید ولی حالا به طور ناگهانی دچار عطسه و آب ریزش شده اید ، ممکن است یا دچار آلرژی شده و یا اینکه سرماخوردگی باشید .اگر دچار آلرژی شده باشید ، علائم دیگری مثل خارش گلو ، ریزش اشک از چشم ها و ... رانیز تجربه می کنید . البته این علائم در سرماخوردگی نیز می توانید بروز کنند ، بااین تفاوت که در سرماخوردگی علائم تقریباً بعد از دوهفته کاملاً ازبین می روند ، ولی در حساسیت همچنان ادامه دارند .
باور غلط 5: حساسیت به یک چیز یعنی اینکه فقط به آن چیز خاص حساسیت دارید
حساسیت داشتن به یک چیز شما را مستعد ابتلا به حساسیت های دیگر نیز می کند ، مثلا افرادی که به برخی گروه های خاص حساسیت دارند ، به برخی از غذاهای گیاهی و پروتئین های مشابه نیزحساسیت دارید . با خوردن گیاهی و پروتئین های درخت توس حساسیت دارید ، با خوردن سیب وحشی ، هلو ، گلابی ، هویج ، بادام و توت ها نیز دچار خارش دهان و گلو می شوید ، مخصوصاً در فصل گرده افشانی ، بنابراین سال گذشته این تجربه راپشت سر گذاشته اید ، امسال نزدیک فصل فصل گرده افشانی دقت نداشته باشید از میوه هایی که ایجاد حساسیت می کنند ، نخورید. درضمن ، یک راه دیگر برای کاهش حساسیت به این میوه ها ، پوست گرفتن آنها و یا پختن آنهاست ، زیرا پروتئین ها اغلب درپوست میوه ها هستند و پختن آن ها نیز باعث تغییر پروتئین ها می شود .
چند نکته برای پیشگیری از بروز آلرژی :
همانطور که گفته شد در پاکیزگی نباید وسواس بیش از حد بخرج داد امل دراینجا به برخی از اصول بهداشتی که رعایت آنها در پیشگیری از آلرژی موثر است اشاره می شود :
-در هفته ا تا 2 بارخانه را جاروبرقی بکشید . جاروبرقی باید حتما فیلتر HEPA داشته باشد تا اجزای ریز و گردو غبار دوباره از دستگاه درمحیط خانه پخش نشود وازکیسه های دوتایی استفاده نشود .
-حتما درآشپزخانه پنجره ها راببندید تا گرده های ریز گیاهان ، درختان و سایر چیزها وارد خانه تان نشود و حتما کفش هایتان را نیز بیرون از خانه درآورید تا مواد آلرژی زا وارد خانه نشوند .
*ملحفه و روبالشتی ها را هفته ای یک بار با آب گرم بشویید
*بعد از ظهر ها دوش بگیرید تااین مواد ریز و گرد وغبارها رابا خود به تختخوابتان نبرید .
شباهت ها با عفونت
1)امروزه خوشبختانه آلرژی یکی از رشته های طب محسوب می شود چون رشته عفونی
2)در هر دو دفاع ايمني بدن انسان درگير مي باشد بطوريكه اگر دفاع بدن نبود نه فرد زنده بود و نه بيماري ايجاد مي شد.
3)در هر دو در هر عضوی از بدن بیماریهای گوناگونی ایجاد می کنند که با پیشرفت علم شناسايي تعداد بیماریهای آلرژی و یا عفوني یک عضو رو به ازدیاد می باشد.
4)هر دو توسط يك عامل خارجي از بدن شروع مي شود(اتيولوژي خاصي دارند)
5)آلرژی چون عفونت به حالاتی از وضعیت بدن انسان اطلاق می گردد که فرد از تعادل (سلامت) خارج شود و علائم آزار دهنده به حدی می رسد که آن فرد را بیمار محسوب می کنند و ياعلائمي فرد پيدا مي كندكه از ديد جامعه (حالت عرفي) غير طبيعي تلقي مي گردد.
6)هر دو مي توانند حاد-مزمن- تحت حاد و يا بدون علائم ظاهر شوند.
7)عوامل ايجادكننده ه دو مختلف،گوناگون و غيرقابل شمارش مي باشند.
8)عوامل ايجاد كننده قابل شناسايي و تقسيم بندي هستند.
تفاوت ها
1)آلرژی و عفونت هر دو به دفاع بدن بر می گردند که در عفونتها، دفاع به جا ولی در آلرژی ناخواسته می باشد.
2)عوامل آلرژی به خلاف عوامل عفونی مهاجم نبوده و برای خیلی از افراد بي ضرر محسوب می شوند.
3)بر خلاف عفونتها حالت آلرژی در افراد با ژنتیک خاص که استعداد لازم برای شکسته شدن خاصي از سیستم ایمنی داشته باشند رخ می دهد،عفونت براي همه انسان ها مي تواند رخ دهد.
4)عفونت قدرت تهاجمي آن عامل عفوني مهم ترين فاكتور ايجاد علامت است ولي در آلرژي واكنش سيستم ايمني بدن عامل اصلي ايجاد علائم است كه در چه مسيري و با چه شدتي در بدن اعمال شود.
همانگونه که عوامل مهاجم عفوني انواع گوناگونی چون ویروسها- باکتریها و ... دارد عوامل غير مهاجم آلرژی هم گوناگون هستند و همینطور که از یک ویروس انواع فراوانی قابل شناسایی است یک ماده بی ضرر(براي عده اي) که بعداً آلرژن خوانده می شود می تواند اجزا فراوانی داشته باشد که در افراد گوناگون بیماریهای مختلف ايجاد كند حتي در یک عضو و تقریبا می توان گفت که نه تنها انسان بلکه بیماری خود او نیز Unique (منحصر به فرد) می باشد ولی ما مجبوریم بر شباهتها تأکید کنیم و برای فهم ساده تر آنان را یک نوع بیماری بنامیم و در آموزش از این ساده سازی استفاده کنیم.
انواع آلرژی
آلرژی در یک عضو می تواند به طریقه های گوناگونی ایجاد شود که بطور کلاسیک و واضح چهار طریقه در کتب پزشکی به آنها اشاره می شود. (ژل و كومبس) ولی تعداد فراوان بیماریها که ترکیبی از این چهار طریقه هستند و یا در فرم کلاسیک قرار نمی گیرد بسیار زیاد است و تقسيم بندي جديدي را مي طلبد.
تقسیم بندی دیگری نیز برای آلرژی انجام می دهند که اگر سابقه فامیلی مشخص یا میزان IgEسرم بالاتر و آلرژن قابل شناسایی داشته باشند آن را فرم آتوپی و غیر از آن را هرچه باشد غیر آتوپي می نامند (كه بسيار ناقص مي باشد) صرف پرسیدن تاریخچه فاميلي برای بررسي سیستم ژنتیک انسان هرچند لازم می باشد ولی کافی نمی باشد و اینکه IgE سرم را ملاک آلرژی قرار دهیم که حتي در دیگر حالات عفونی و غیر عفونی بالا می رود و از طرفي برخی که بطور قاطع آلرژی دارند ولی IgE آنها بالا نمی رود حتي با تست پوستي مثبت نشان می دهد که تکیه گاه خوبی نمی باشد.
حضور غير طبيعي ائوزوفيل چه در بافت چه در سرم و هم در دو حالت ديده مي شود و اين تقسيم بندي را بيشتر زير سوال مي برد.
قطعاً پیشرفتهای آینده غیر از IgE مواد دیگری در سرم شناسایی خواهد شد و آزمایشات بهتر و کامل تر یا جدیدتری خواهیم داشت و شناسايي آلرژن ها بطریقه تست پوستی یا سرمی که برای تعداد محدودی از خیل عظیم مواد بی ضرر(براي بعضي ها) در دنیا وجود دارد که اين محدودیت آن بسیار جدی است و در واقع مي توان گفت هنوز بحث شناسايي آلرژن ها در ابتداي راه است.
نتیجتاً این تقسیم بندی آتوپی و غیر آتوپی نمی تواند کامل باشد و از طرفی چون در هر عضوی از بدن هر دو فرم فوق بیماری داریم ولی درمان یکسان دارند نشان می دهد که تقسیم بندی مصنوعی می باشد و سالها یکنواخت مانده و کمک قابل توجهی نکرده است و شاید قالب و ذهنيتي که فراهم کرده است موجب غفلت ما هم شده باشد. نه تنها در ریه بلکه در پوست و بینی و ... هم بیماریهای آلرژی آتوپی و غیرآتوپی داریم و انحصار کلمه آلرژی به فرم آتوپي و یا فقط به يك عضو خاص(بینی)علمی نمی باشد و عواملی چون عفونت ، استرس ورزش برای آتوپی مشکلات ایجاد می کند برای بیماران غير آتوپی هم مشکلات ایجاد می کند و در واقع فرم غیر آتوپی قسمتی از مجهولات امروزی علم آلرژی می باشد و قطعا با همه پیشرفتهای علم بایستی بپذیریم که مجهولاتی فراوان داریم. و آنکه غیر آتوپی می نامیم و کار را تمام شده ندانیم شايد بتوان گفت در واقع قسمت روشن يا ساده تر و يا ابتدائي تر آلرژي را آتوپي نامیده ایم كه قسمت اندكي از واقعيت آلرژي مي باشد.
آسم گروهی از بیماریهای آلرژی در ریه می باشد و گفتيم ريه هم چون هر عضو دیگری بيماري هاي آلرژي آتوپی و غیر آتوپی دارد. پس فرم آسم غیر آتوپی درست است نه آسم غیر آلرژیک هر چند بعلت انحصار کلمه آلرژی به IgE (فرم آتوپی) در برخی از کتب پزشکی فرم آسم غیر آلرژیک هنوز دیده می شود. مي توان گفت ما آلرژي بيني غير آتوپي، كهير يا اگزماي غيرآتوپي هم داريم.همكاران گرامي موارد متعددي از اين بيماريها دارند كه نه IgE بالايي دارند نه تست پوستي مثبتي و حتي در كنار آنافيلاكسي واقعيتي به نام آنافيلاكتوئيد داريم.
در واقع به همه بیماریهای آلرژی در ریه هم آسم نمی گویند بلکه به موارد خاصی از آلرژی در ریه می گویند و در قسمت فوقانی دستگاه تنفس هم ما آلرژی غیر آتوپی داریم و بیماریهای مختلف و در واقع آسم هم مجموعه اي از بیماریهای آلرژی در ریه می باشد و همگان اعتقاد دارند که آسم یک بیماری نمی باشد بلکه يك يا چند کمپلکس می باشد.بيان آسم آتوپی و یا آلرژی گوياي بیماری نيست و حتی بر درمان دارویی هم که امروز متداول است اثري ندارد.
آلرژی گروه فراوانی از بیماریها می باشد و همه اعضاي بدن انسان را درگير مي كند و انحصار به راههای هوای فوقانی ندارد ولی فرم آسم انحصار به راههای هوای تحتانی (ریه) دارد.
سوال آسم یا آلرژی بیشتر شبیه سوالاتی از این دست می باشد:
سل یا عفونت؟ ذات الریه است یا عفونت؟ دیابت است یا بیماری غدد؟
اسکیزوفرنی است یا بیماری روانی؟ شکستگی است یا یک شکل ارتوپدی؟
پس بهتر است که اگر ریه درگیری دارد بدانیم که عفونی است یا آلرژی یا هردو و اگر پای آلرژی در وسط است آیا آسم است یا آلرژی دیگری در ریه (مثل ریه کشاورزان و ...) و اگر آسم است آن وقت بدانیم آتوپی است و یا غیر آن – بحث شدت هم که مقوله دیگری است. و آسم بسیار خفیف یا بسیار شدید ممکن است وجود داشته باشد چه آتوپي چه غير آتوپي همين طور كه آلرژي بيني بسيار خفيف يا بسيار شديد چه از نوع آتوپي يا غير آتوپي آن داريم يا براي كهير و يا اگزما شدت که شدت علایم بالینی حمله و تعداد فركانس(حملات) مدت زمان آن به همراه معاینه پزشکی و اسپيرومتری خود معیار خوبی برای تعیین وخامت بیماری آسم می باشد و توام بودن آسم با آلرژی در بینی و سینوس و یا پوست هم فراوان دیده می شود که لازم است جدی گرفته شود و حتي مي تواند به عنوان فاكتوري براي وخامت هركدام از اين حالات گرفته شود(به عبارت ديگر درگيري همزمان آلرژي چند عضو با هم)
مدیریت بیماری های آلرژی
هدف از مدیریت بیماری توسط بیمار این است که بیمار بر بیماری تسلط داشته باشد نه اینکه بیماری بر فرد بیمار به زبان دیگر بیماری در حد امکان کنترل شود بطوری که خواب ورزش وفعالیت عادی زندگی مختل نشود وکیفیت زندگی درحد قابل قبول باشد وکمترین بار هزینه ای بر بیمار تحمیل شود واز عوارض دارویی در حد امکان به حد اقل برسد
نقش پزشک
پزشک با تشخیص صحیح و آشنا کردن بیمار به واقعیت بیماری او در حد قابل فهم هر بیمار که شامل مختصری از چرایی ایجاد (نقش ژنتیک و عملکرد محیط طبیعی واجتماعی بر فرد وبالعکس ان یعنی رفتار بیمار ) چگونگی سیر بیماری وتعریف حمله وچه خواهد شد بعدی وپیش آگهی بیماری در حالات مختلف آینده در بنیان گذاری پایه صحیح ولی واقعی توام با اعتماد کامل طرفینی وظیفه اصلی خود را انجام داده وسپس با ارایه برنامه های مدیریتی (ترجیحا نوشتاری ) در قسمت های مختلف پرهیز و پیشگیری طریق درست مصرف داروهای درمانی و یا داروهای پیشگیری که متناسب با شدت وطول بیماری او باشد هدف را که همان کنترل بیماری است را مشخص می کند
نقش بیمار
بیمار با قبول واقعیت بیماری خود چه از نظر نوع بیماری حساسیت وچه از نظر شدت و مزمن بودن و چه تقبل بار اقتصادی آن وچه تقبل پیگیری های لازم ودر عمل پرهیز وپیشگیری گفته شده ومصرف داروها با احتمال عوارض آن فهمیدن عمیق ماهیت متغیر آسم وآلرژی وارتباط های متعددی که با عوامل گوناگونی دارد و نهایتا با اعتماد به پزشک مسولیت مجری بودن همه برنامه های ارایه شده برای رسیدن به همان هدف که کتنرل بیماری می باشد برعهده می پذیرد .
نقش رابطه پزشک وبیمار
برای رسیدن به کنترل واقعی وکامل بیماری راه درازی در پیش است وبعد از کنترل هم راه درازتری برای حفظ این کنترل که جز به وسیله یک ارتباط خوب وانسانی وتوقع منطقی طرفین قرارداد درمان بر پایه اعتماد وپیوستگی علمی وروز افزون متناسب با واقعیت های مختلف به دست نمی آید
نقش خانواده
در درمان یک بیمار آلرژی به نحوی همه اعضای خانواده درگیر هستند وبایستی به وظایف خود عمل کنند چه از پذیرش واقعیت بیماری یکی از اعضا وبد تر نکردن روحیه یا محیط زندگی (مثلا کشیدن سیگار یا عطر زدن و....) در مورد بیمار کودکان وزنان ومسن ها وافراد ناتوان این نقش پر رنگ تر است
آموزش بيمار بسيار اهميت دارد
مقابله با هر بيماري مزمن از قبيل آسم، نياز به همكاري نزديك پزشك و بيمار دارد.
بايد به پزشك اعتماد داشت و به راحتي مشكلات بيماري را با او در ميان گذاشت.
بيماران مبتلا به آسم، اغلب عصبي هستند. اين مسئله غيرطبيعي نيست، زيرا تنگي نفس و سرفه غير قابل كنترل و عطسه ميتواند سبب احساس درماندگي شود.
اضطرابي كه بيماران در طي حمله آسم دارند، اغلب به اين علت است كه ميترسند اكسيژن كافي به ريههايشان نرسد. بهترين راه حل براي كاهش ترس از آسم، تفهيم كامل مشكلات آن است، تا بيمار از قبل بداند در هنگام بروز نشانهها چه بايد بكند.
لازم است كه پزشك متخصّص آسم، از همه داروهايي كه پزشكان ديگر تجويز كردهاند، آگاه باشد، و از پيشينه دارو درماني بيمار باخبر باشد.